هاشمی سال گذشته نیز در نمازجمعه تاریخی 29 خرداد به امامت رهبر انقلاب شرکت نکرد و حدود یک ماه در نمازجمعه 26 تیرماه خود مواضعی را مطرح کرد که اگرچه اظهاراتش با استقبال جریان فتنه مواجه شد اما نمازگزاران حاضر در مراسم با شعارهای خود این اظهارات را رد کردند.

اما در حالی که خطیب جمعه به اذن ولی‌فقیه امکان اقامه نمازجمعه در زمان غیبت را پیدا می‏کند تا به این وسیله به تبیین مواضع حکومت اسلامی بپردازد، آقای هاشمی پس از آنکه ترجیح داد سلایق و دیدگاه‌های شخصی خود را که اظهار آن در نمازجمعه مبنای شرعی و قانونی نداشت، از این تریبون بیان کند، عملاً پروژه منزوی کردن خود را روی دور تند قرار داد تا به‌دلیل استفاده نابجا از تریبونی که وظیفه ذاتی آن تبیین مواضع ولی‌فقیه و حکومت اسلامی است، دیگر نتواند پیشاپیش نمازگزاران تهرانی بایستد.

عهده‌دار بودن ریاست مجلس خبرگان در اوج فتنه نیز تکلیف آقای هاشمی را برای دفاع از جایگاه و مصداق ولایت فقیه و تقبیح و اعلام برائت از افرادی که طی ماه‌ها فتنه‌گری با اتکای به او به این جایگاه تاخته بودند، سنگین می‌کرد اما وی که برخی فرزندانش در رأس و مدیریت این پروژه‌های فتنه‌گرانه بودند، در این زمینه نیز با عملکرد نادرست، خود را در میان خبرگان نیز منزوی کرد، به‌طوری که اکنون در فاصله حدود یک ماه تا اجلاس خبرگان که انتخابات دوسالانه هیئت رئیسه نیز در همین اجلاس برگزار می‌شود، تقریباً تمام برآوردها حاکی از نارضایتی نمایندگان مجلس خبرگان از وضعیت ریاست مجلس خبرگان است.

اما  بر خلاف آنچه که برخی نزدیکان آقای هاشمی آنرا  تلاش برخی جریانات برای منزوی کردن چهره‌های وی عنوان می‏کنند، به‌نظر می‌رسد با نحوه رفتار هاشمی رفسنجانی، باید این تلقی را بیشتر شبیه به "فرار به جلو" قلمداد کرد. چرا که  مجموعه رفتارهای آقای هاشمی به‌ویژه در طول حدود دو سال اخیر، از موضع‏گیری در راستای منافع فتنه‏گران در آخرین نماز جمعه خود گرفته تا سکوت در برابر حرمت‏شکنی‏ها و ممانعت از محاکمه فرزند خود به عنوان یکی از سامان دهندگان فتنه 88 و حتی اصرار بر مواضع غلط خود پس از گذشت دو سال در کنار عدم حضور در نمازجمعه رهبر معظم انقلاب، نشان می‌دهد او خود بیش از همه علاقه به منزوی شدن دارد و در ادامه این روند حتی پیش‌بینی می‌شود این انزوا طلبی هاشمی رفسنجانی و اصرار بر اشتباهات پیشین، وی را از ریاست مجلس خبرگان نیز به کناری بگذارد.